i̇stanbul’un taşı mı altın toprağı mı?

fikrimce ne taşı ne toprağı altın bu şehrin. huzursuzluk yaratan ayrıntılar için ayrı bir entryde konuşuruz yine (trafik, kalabalık, geçim sıkıntısı, samimiyetsiz insanların çoğunluğu)

1 yıl taksimde yaşam sürdüm ancak yaşadığım stresle 2 yıl yaşlanıp ayrıldım bu memleketten. bebek'te ya da kadıköy'de değil taksim'de yaşamak buna tabi şartla etki etmiştir, farkındayım. ancak getirileri götürüsünden ruhani olarak daha az olduğu için i̇stanbul'da huzur bulmak imkansız hale gelmiştir.

İstanbul bende büyük bir yaradır.. neden diye sorarsanız çocukluğumdan beri o şehre aşığım ve hep orda yaşamak istedim. Doğru zaman beni bulacak ve ben orda yaşayacağım diyordum hala diyorum gerçi lakin şunu farkettim İstanbul’la alakalı o kadar çok olumsuz yorumlar duyuyorum ki sanırım bu beni bir tık etkiledi. Hatta demin şans ederi İstanbul’la alakalı bir görsel çıktı karşıma. Metrobüs bekleyen kalabalığın görüntüsü.. korkunçtu açıkçası tabiri caizse iğne atsan düşmez o derece kalabalık, çekemem ki

herkesin bir yere yetişmeye çalıştığı ve acelesi olduğu şehir. Çok galabalık sevmeyen ruhumu biraz sıkmakta. amma velakin kaos kadar tarih ve manzarada yine istanbulda var.
ne demiş ünlü türkücü kaan tangöze
Bu şehir cuarayı çeker
Bu şehir gündüzü yaşar
Bu şehir her geceyi sever